Chorobami zawodowymi są choroby przedstawione w rozporządzeniu Rady Ministrów. Choroba zawodowa to m.in. pylica azbestowa, zatrucie substancją chemiczną, astma oskrzelowa, choroba popromienna, przewlekłe choroby układu ruchu, zespół cieśni w obrębie nadgarstka, ubytek słuchu spowodowany hałasem, gorączka metaliczna.

Ogólnie choroby zawodowe można opisać jako choroby, które powstały wskutek działania czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy. Powstają najczęściej podczas stałego przebywania w niedogodnej pozycji ciała, systematycznego wykonywania forsownych ruchów lub ciągłego przebywania w otoczeniu zawierającym czynniki szkodliwe dla zdrowia. Zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej pracownika lub byłego pracownika oraz jej rozpoznanie powinno nastąpić w czasie jego zatrudnienia w narażeniu zdrowotnym lub po zakończeniu pracy w tym wpływie.

Z tytułu choroby zawodowej lub wypadku przy pracy możemy wystąpić o świadczenia takie jak: zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, rentę z tytułu niezdolności do pracy, w tym renta szkoleniowa, dodatek pielęgnacyjny, pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych lub zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą. Tego wszystkiego można dokonać w przychodni: medicus.ie/.

Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą. Bezpośrednio po otrzymaniu informacji o zaistniałym wypadku pracodawca jest zobowiązany do powołania zespołu powypadkowego, który natychmiastowo powinien przystąpić do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku. Powołany zespół ustala również czy do wypadku doszło w związku z wykonywaną pracą i przedstawia umowny czas pracy poszkodowanego. Ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie lub renta. Badania takie przeprowadzają różni lekarze: w to. Przy ustalaniu podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy obowiązują przepisy art. 15 ustawy emerytalnej. W danej ustawie znajdziemy również informację dotyczącą podstawy wymiaru emerytury.

Pracodawcy zatrudniający minimum 20 osób nie mogą zwolnić pracowników, wręczając im wprost wypowiedzenia, jeśli przyczyna redukcji jest po stronie pracodawcy. Zanim to nastąpi, pracodawca musi przeprowadzić procedurę przewidzianą w ustawie o zwolnieniach grupowych. Pracownicy korzystają wtedy z praw jakie niosą zwolnienia grupowe. Przedsiębiorcy rozwiązujący umowę o pracę z pracownikami, w czasie zwolnień grupowych, muszą wypłacić im odprawę pieniężną. Odprawa wypłacona może być z puli przeznaczonej na fundusz świadczeń socjalnych. Pracodawca jest zobowiązany również uregulować wszelkie inne płatności takie jak np. wynagrodzenie za przepracowane godziny nadliczbowe oraz za niewykorzystany urlop.